Το ταβλι...

Μια θεωρια λεει οτι η ζωη ειναι σαν το ταβλι, δηλαδη αφηνεις την τυχη σου στα ζαρια και παιζεις οσο καλυτερα μπορεις με τη ζαρια που ηρθε. Εγω δεν το πιστευω. Η ζωη ισως να μοιαζει με ταβλι και ισως και με οποιοδηποτε τυχερο παιχνιδι. Ομως δεν ταυτιζεται απολυτα με τη θεωρια της τυχης να κινει τα νηματα της ζωης μας. Ο καθενας μπορει να αντιμετωπιζει πολλα προβληματα που ουσιαστικα δημιουργηθηκαν μονο και μονο απο καθαρη τυχη, ομως μπορει κανεις να πιστεψει πως ειναι απλα μια μαριονετα της ιδιας του της ζωης?

Οι ανθρωποι εχουν απο την πρωτη στιγμη τη δυναμη να διαχειρηστουν οτι τους συμβαινει με λογικη και συνεση για να καθορισουν οι ιδιοι τη ζωη τους. Καθε στιγμη που γεμιζει την ψυχη ηττοπαθεια και μεμψιμοιρια ειναι απλα η αντανακλαση της φοβισμενης πλευρας που κρυβουμε. Στην πραγματικοτητα ολοι μπορουμε να ορισουμε το οτι θελουμε να μας συμβει απλα ακολουθωντας τα λογια της ψυχης μας.

Για μενα δεν εχει σημασια τι θα φερουν τα ζαρια η πως θα τα διαχειρηστεις. Ειτε χασεις ειτε κερδισεις, η παρτιδα ειναι δικη σου κι ακομα και αν χαθει θα αρχισει μια καινουρια πιο ελπιδοφορα και διασκεδαστικη.